Body & Mind Training Center

اگر زمان زیادی را در محل کار، پای کامپیوتر می‌گذرانید، حتی اگر وضعیت قرار گرفتن تان درست هم باشد، ممکن است دچار کشیدگی عضلانی و حتی دردهای عضلانی شوید.
برای پیشگیری از این مشکل، فاصله های کوچکی بین کارتان بیندازید و از این زمان برای انجام چند تمرین کششی بهره ببرید. شما می‌توانید تمرینات کششی زیر را انجام دهید.
تمرین شماره 1: انگشتان تان را بکشید
دست تان را باز کنید سپس کف دست را بکشید و انگشتان تان را تا جایی که می‌توانید از هم باز کنید. فشار و کشیدگی را احساس می‌کنید، 10 ثانیه این وضعیت را ادامه دهید. این تمرین را به دفعات دلخواه تکرار کنید.
تمرین شماره 2: گردن و کتف هایتان را بکشید
کتف هایتان را به سمت گوش هایتان بالا بیاورید. برای ایجاد احساس کشش در گردن و شانه ها، کمی فشار بیاورید. 3 تا 5 ثانیه این وضعیت را حفظ کرده و سپس رها کنید. این حرکت را 3 تا 5 بار تکرار کنید.
تمرین شماره 3: بالای کمر و شانه ها را بکشید
دست ها را پشت سرتان، روی هم قرار دهید. آرنج ها را به دو طرف تان بکشید. آرنج ها را به آهستگی به پشت فشار دهید تا دوباره استخوان های کتف تحت فشار قرار بگیرند. 8 تا 10 ثانیه این وضعیت را حفظ کنید. چندین بار این تمرین را تکرار کنید.
تمرین شماره 4: گردن تان را بکشید
برای این تمرین باید بنشینید و پشت تان باید کاملاً صاف باشد. سرتان هم باید کاملاً صاف باشد، سر را به آهستگی به یک سمت خم کنید. کشش خفیفی احساس می‌کنید، این وضعیت را 10 تا 20 ثانیه ادامه دهید. 2 تا 3 بار تمرین را برای هر سمت تکرار کنید.
تمرین شماره 5: گردن تان را در چرخش بکشید
باز هم باید بنشینید و کمر و سرتان باید کاملاً صاف باشند. این بار سرتان را به یک سمت بچرخانید (بالای کتف)، انگار می‌خواهید چیزی را در آن سمت تماشا کنید. کشش خفیفی احساس می‌کنید، 10 تا 20 ثانیه در همین وضعیت بمایند. این حرکت را 2 تا 3 بار برای هر طرف تکرار کنید.
تمرین شماره 6: بازوها و کتف تان را بکشید
بازوها را به پشت ببرید و دست های تان را روی هم قرار دهید. بازوهایتان را همزمان با چرخش خفیف گردن تان به سمت خارج بکشید. 5 تا 10 ثانیه کشش را ادامه دهید. این تمرین را حداقل 2 بار تکرار کنید.
تمرین شماره 7: پشت و بازوهایتان را بکشید
بازوها را بالا بیاورید، انگشت تان را در هم قلاب کنید و به سمت بالا بکشید. تا جایی که می‌توانید این کشش را ادامه دهید. 10 تا 20 ثانیه در این وضعیت بمانید. تمرین را 3 بار تکرار کنید.
تمرین شماره 8: بازوهایتان را بکشید
دست راست را روی شانۀ چپ بگذارید و دست چپ را روی آرنج راست. سر را به سمت راست بچرخانید و آرنج راست تان را به سمت چپ هل دهید. کشیدگی خفیفی احساس می‌کنید. 15 تا 20 ثانیه این وضعیت را حفظ کنید. این تمرین را 2 تا 3 بار برای هر طرف تکرار کنید.

بدنسازی

عامل اصلی در پيدايش کونگ فو بدنسازی اجمالی بوده است
بنيانگذار کونگ فو توآ(پروفسور ابراهيم ميرزايی)در ســـال 1351 در خصوص بدنســــازی درکونگ فو توآ آنرا بدين شرح توضيح ميدهد: اصولی که در کونگ فو توآ اهميت دارد ابتدا شناسايی نقاط حـساس بدن و کـارايی هر کــدام از آنها و نقشــی که می تواند در بالا بردن توانايــی بـــدن ايفا نمايد مــی با شد. بدنسازی به سه قسمت تقسيم مي شود که عبارتند از :
1) بدنسازی ضربه ای
2) استـفاده از ابزار بــرای بدنسازی
3)بدنسازی و ذن
حال به توضيح هر کدام از آنها می پردازيم:
1)بدنسازی ضربه ای :برای بالا بردن قدرت و استقامت عضلات وارد کردن ضربه بـا استفاده از ضربات دست و پا به نقاط مختلف بدن ميتواند استقامت عضلات در بـرابـر ضربات افزايش داد.
2)استفاده از ابزار برای بدنسازی:وزنه و ديگر وسايل بدنسازی در ايجاد حجم بدن مـوثر است.ولی استقامت را در برابر عضلات ايجاد نمی کند،قدرت عضلانی را تقويت ميکند و هيچگونه نقشی در استقامــت عضلانی در رزمی ندارد. تکنيکهای دورانی کونگ فو تـوآ پيچش و قفل و کوبش منحصر به فرد آن ، تناسب اندام را ايجاد می کند.
3)بدن سازی و ذن:شناخت بدن و توانايی آن نقش اساسی در بالا بردن بدن و تـقويت آن دارد.ايجاد اعتماد به نفس در برابر مشکلات و تحمل سختيها بدن را در آزمونگاه خود متبلور می سازد و رشد بدن را دو چندان می سازد. آمادگی روحی در تمرينات کــونـگ فو توآ بسيار مهم است.

با سلام، لطفا منبع مطلب در مورد بدن سازی را ذکر فرمائید

با درود یه شما آقای جمشید
منبع روزنامه همراهان یکشنبه 5 شهریور 1385-سال دوم-شماره31

بدن سازی با ضربه : با درود بر همه خدمت شما عرض کنم که در باره بدن سازی ضربه ای زیاد شنیده ایم و خیلی از شما دوستان ماه ها و سالها آن را انجام داده اید . البته لازم است بگویم که فقط بدن سازی (بدن به معنای تن مادی) نمی شود بلکه به همراه آن و حتی با درصد و درجه بسیار بالاتر روان سازی انجام می گیرد .کلا در کونگ فو توآ هر تکنیک و یا تمرینی که اجرام می شود اثری مستقیم بر روح و روان دارد و فقط بدنی نیست ! چرا بدن سازی می کنیم ؟ به دو دلیل 1- روانی و یا روان شناختی 2- فیزیکی یا بدنی
همه رزمی کاران حتی ماهرترین و متخصص ترین آنها دیر یا زود ضربات ضعیف و یا قوی را در نقاط مختلف بدن و یا روح خود دریافت خواهند کرد ! بویژه اگر مبارزه یک به چند باشد که 100% ضرباتی هولناک و بی خبر دریافت می کنیم که معمولا هم از سمت کناره ها و پست سر می آیند . در بدن سازی ضربه ای از نظر فیزیکی توانایی تحمل درد را بالا می بریم و برخی قسمت های بدن را نیز مقاوم تر و محکم تر می کنیم معمولا در ابتدا برای بدن سازی عضلات را منقبض می کنیم که برای شروع خوب است ولی این یک بدن سازی کامل نیست ! زیرا با انقباض عضلات خاصی خود را آگاهانه و ارادی آماده دریافت ضربات خاصی کرده ایم اما اگر بی خبر ضربه دریافت کنیم و یا اینکه در حال حرکت و اجرای تکنیک باشیم از این حالت آماده و تمرکز خارج می شویم و این این نوع بدن سازی کمک چندانی به ما نمی کند. از مایگاه روان شناسی و بعد روحی با بدن سازی ترس از ضربه خوردن و استرس ناشی از آن را به حداقل می رسانیم یعنی با انجام دائمی بدن سازی ضربه ای به تدریج این ترس از بین می رود و در این حالت روحی ضربات اثر کمتری بر ما خواهند داشت (یعنی صدمه و درد هر دو کاهش می یابند ) . فراموش نکنیم که ترکیبی از تن و روان هستیم پس باید در تمرین از هر نوع آن و حتی در زندگی عادی به هر دوی آنها توجه کنیم . یک بدن سازی موفق و حتی یک تمرین موفق باید انرژی درونی ( انرژی حیات) را به حرکت وادارد و آن را به تدریج جاری کند ! و برای این امر مهم تمرینات خاصی وجود دارند که شامل حرکات فیزیکی و تمرینات صحیح تنفسی و تکرار این تنفس ها به هنگام تمرین و اجرای تکنیک است . باید بدانیم که در حقیقت این انرژی درونی (چی یا کی) هست که ما را محافظت می کند چه از نظر فیزیکی و چه از نظر روحی ! با تنفس صحیح و آرامش روانی به هنگام دریافت ضربه نه تنها دردی احساس نمی کنیم بلکه به علت عدم فشار روانی و عضلانی و عدم استرس از حالت انقباض جسد ( جمود پس از مرگ) خود را آزاد می کنیم و انرژی حیات به مانند دود یا گازی که همه جا را فرا می گیرد تمام سلولهای ما را در بر می گیرد و در مسیر رشته ها و آکسونهای عصبی جریان می یابد و تولید مواد و پروتئین های حفاظتی و حتی آندورفینها در مغز بالا می رود و ما را در برابر درد و ضربه و تخریب ناشی از آن تا حدود زیادی محافظت می کند . مثلا ضربه زدن به شکم و آبگاه (پلکسوس) حدود 10% باعث افزایش مفاومت آن می شود ولی 90% مقاومت روانی است که باید به این حالت آرامش فعال که در بالا گفتیم برسیم و استرس را به حد اقل برسانیم و از دریافت ضربه نترسیم و به جای دفع روانی ضربه آن را با جان و دل بپذیریم ! که این حالت هم به دنبال تمرینات خاص تنفسی و ذن صحیح دست یافتنی می باشد .پس از رسیدن به این حالت آرامش جسمی و روانی بطور فزاینده ای چابک شده و بیشتر ضربات را با کمترین تلاش دفع می کنیم و حتی در صورت غافل گیری و دریافت ضزبات مشکلی نخواهیم داشت زیرا در اصل با ضربات مهاجمان و خود مهاجمان بازی می کنیم و از روی ترس تکنیک اجرا نمی کنیم بلکه به خاطر لذت بازی کردن با تکنیک ها و به بازی گرفتن مهاجم یا مهاجمان این کار را می کنیم !
از طرفی با تنفس درست نه تنها فشار عصبی تخلیه می شود و فشار از روی عضلات و تاندونها برداشته می شود و از حالت انقباض جسد خارج می شویم بلکه با تنفس وضعیت جریان خون در ناحیه ضربه خورده تسهیل می شود و صدمه کاهش می یابد . یک مبارز واقعی باید افکار منفی را از خود دور کند و از کارهای منفی و خلاف دوری جوید تا از نظر روانی آرامش بیشتری یابد و چی را از زندان درون خود آزاد کند (تعالی واقعی روحی) همچنین یک مبارز واقعی باید تمرین صحیح دریافت انواع ضربات را به طور مستمر انجام دهد و ترس از ضربه خوردن و یا صدمه دیدن را در جسم و روح خود از بین ببرد . اما در این راه نباید عجله داشت و باید کاملا علمی کار کرد ! با حوصله و بتدریج پیشرفت نمود. بیشتر مردم از تماس با حریف و یا دریافت ضربه وحشت دارند بطوری که هنوز هیچ اتفاقی نیافتاده ابتدا از نظر روحی و سپس از نظر جسمی فلج می شوند ! اینها طبیعی است و انسان بطور طبیعی از ناشناخته ها می ترسد که ضربه خوردن هم جزئی از این دست مسائل است . پس با بدن سازی ضربه ای با ضربه آشنا می شویم و حتی با آن دوست می شویم و دیگر ضربه خوردن و یا دریافت مشت و لگد در یک مبارزه برای مان ناشناخته نیست و آنها را کاملا می شناسیم و اینجاست که می توانیم بازی را شروع کنیم ! یادمان باشد که کار باید علمی باشد و اگر علمی کار می کنیم پس در این موضوع بدن سازی باید کلا از خود نمایی و چشم هم چشمی دوری کرد اول باید خود سازی کرد (جسمی و روحی) و به لذت بازی فکر کرد نه چیزی دیگر منظور این است که با بدن سازی حتی با پیشرفته ترین روشها روئین تن نخواهیم شد زیرا اگر چنین بود که دیگر نیازی به یاد گیری و تمرین این همه تکنیک دفاعی نبود ! نباید گول برخی شعبده بازی های چینی را خورد خیلی از اینها در واقعیت چیزی دیگر هستند و از اصول ریاضی و فیزیک پیروی می کنند و گر نه روئین تن نیستند ! اینها همیشه از وسایل و سلاح های خودشان استفاده می کنند ! و اگر یک روز به این نمایش ها رفتید یک نیزه با خود ببرید و بخواهید ه مثلا به جای نیزه خودشان از نیزه شما در نمایش استفاده کنند ( مثلا خم کردن با گلو ) هرگز نخواهند پذیرفت ! خلاصه با فکر و هوش و علم پیش بروید همین .
در پایان خیلی جزئی در مورد روش بدن سازی درست هم سخنی بگوییم !
انواع و اقسام روش بدن سازی وجود دارد و هر مدرسه رزمی برنامه ای ارائه می دهد که بسیاری خوب و مناسبند و برخی هم اشتباه و غیر علمی هستند . اگر علمی کار می شود پس نباید از همان ابتدا شروع به زدن کرد بلکه بهتر است از هل دادن ساده شروع کنیم و سپس با هل دادن با مشت و لگد ادامه دهیم (موضوع آشنا کردن بدن با تماس است) . باید سرپا باشیم و حالتی راحت به خود بگیریم و تنفس بینی -دهان ( دم از بینی و بازدم از دهان) انجام دهیم . سپس هل دادن ها ممتد و مداوم می شوند (یعنی تماس با حریف را قطع نمی کنیم) .با هر احساس فشاری بازدم انجام می دهیم و هنگامی که فرکانس تنفسمان را با فرکانس فشارها هماهنگ کردیم حالا بر عکس عمل می کنیم یعنی در هر احساس فشاری دم انجام می دهیم و دوباره بر عکس و ال آخر ! به این ترتیب تفاوت دو حالت را بخوبی در می یابیم و باید بدانیم که در برابر برخی ضربه ها به برخی نقاط بهتر است بازدم انجام دهیم و در برابر برخی ضربات به برخی دیگر از نقاط بدن بهتر است دم انجام دهیم که با این تمرین بتدریج این نقاط را کشف می کنیم و همچنین بدن به شکل عملی یاد می گیرد کی باید دم و کی باید بازدم کند بدون فکر کردن و یا تمرکز داشتن و فقط با احساس نوع ضربه و احساس تهدید بسرعت آماده می شود ! در مراحل بعد همین تمرین هل دادن با مشت و یا لگد را با چشم بسته باید انجام داد و در اینجا بدن بدون قضاوت چشم و به شکل کاملا طبیعی و فقط با احساس لمس عمل می کند که بسیار مفید است . جالب است بدانیم که گیرنده های حس لامسه و نرونها و مراکز عصبی مربوط به آنها بسیار سریعتر از گیرنده های بینایی و دستگاه بینایی عمل می کنند ! مطلب در باره بدن سازی و تکنیک های آن زیاد است که بعدا به امید خدا اگر فرصتی شد دوباره تبادل نظر خواهیم کرد . البته باعث خوشحالی و مسرت است که از تجربیات و دانش استادان و دیگر همراهان هم در این سایت بهره مند شویم پیروز و سربلند باشید !

درود بر شما در ادامه بحث بدن سازی به صورت خلاصه یک برنامه تمرینی و خیلی کوتاه به نحوه آماده سازی بدن برای دریافت انواع ضربات اشاره می کنیم . همانطور که در پایان بخش اول گفته شد در این راه باید صبور بود و بتدریج و علمی کار کرد و بهتر است که از هل دادن ساده شروع کنیم و پس از هفت جلسه تمرینی آن را تبدیل به هل دادن با مشت و لگد بکنیم . اهداف این نوع تمرین و نتایج مورد انتظار آنها را قبلا توضیح داده ایم .
بنا بر این پس از دوازده جلسه تمرین مفید می توان شیوه تمرین را کمی عوض نمود و کمی پیشرفته تر کرد . قبل از ورود به برنامه و بحث اصلی کلا باید توجه داشت که سه اصل مهم در بدن سازی حتما رعایت شود 1- گرم کردن بدن (با دویدن و نرمش کلاسیک) قبل از شروع بدن سازی 2- پنج دقیقه تنفس صحیح دیافراگمی در حالت ذنای 3 - انجام تکنیکهای پایه ای تنفس برای افزایش انرژی چی( هفت تکنیک تنفس اصلی) پس از پایان هر جلسه تمرین

و اما به دنبال آشنا کردن بدن برای کانتکت و تماس و تنظیم ریتم تنفس (دم و بازدم صحیح) که با تمرین هل دادن با چشم باز و بسته انجام داده ایم حال وارد مرحله بعدی می شویم در این مرحله شروع به ضزبه زدن با مشت ولی نه خیلی محکم بلکه با نیروی متوسط و گاهی حتی ضعیف می کنیم ( حالت و پوزیشن بدن همان میباشد که در تمرین قبلی گفتیم) و نحوه تنفس هم باز به همان شیوه است .یعنی باز هم با چشم بسته و یا باز این تمرین انجام می شود . همه جای بدن را ضربه می زنیم به غیر از جمجمه و چشمهاو دستگاه تناسلی و ستون فقرات و کاروتید و قسمت جلوی گردن که قدغن می باشند ! ولی بالا تنه و پایین تنه (جلو و عقب) و زیر بغل و پهلوها و رانها و ساقها و ساعد و بازوها و تمام دست و پا مجاز می باشد . با چرخیدن به دور بدن همراه به آرامی شروع به ضربه زدن به همه جا می کنیم که این کار یواش یواش باعث ریلاکسیشن می شود و آرامش بخش است ! هدف اصلی تمرین این است که به هنگام دریافت ضربه بدن یاد بگیرد که خودبخود و اوتوماتیک بازدم انجام دهد .اینجا هم پس از حدود 20 جلسه تمرینی که بدن به ضربه آشنا شد و یاد گرفت که دم و باز دم را با ریتم ضربات و با شدت و کیفیت آنها هماهنگ کند وارد مرحله بعدی می شویم . در این مرحله شدت و قدرت ضربات را بالا می بریم ولی شیوه سابق را از نظر نحوه تنفس و حالت بدن و نقاط مورد اصابت ضربه را ادامه می دهیم .در اینجا متوجه خواهید شد که هرچه شدت ضربه ها افزایش می یابد سرعت دم و بازدم هم افزایش می یابد که این پدیده طبیعی جسم و روان است و بدن شروع به یادگیری و رشد کرده است ! در حقیقت سرعت بالای دم و باز دم ترس را از بین می برد ! این تمرین بین ده تا بیست جلسه انجام می شود . فراموش نکنید که پوزیشن (حالت استقرار) بدن کاملا طبیعی است و پشت و ستون فقرات راست و عمود بر زمین است و همچنین فاصله مناسب از همراه تمرینی را باید رعایت کنیم . پس از از این مرحله وارد مرحله های باز هم پیشرفته تر می شویم مثلا
هنگامی که ضربه روی معده (آبگاه) زده می شود همان لحضه برخورد باید سریع هوا را از دهان خالی کرد و سپس به سرعت از راه بینی یک دم کوتاه انجام می دهیم و آماده ضربه بعدی می شویم . در این مرحله به تدریج ضربه ها قوی تر و شدید تر می شوند و از این مرحله به بعد هر جلسه قدرت ضربه ها را کمی افزایش می دهیم اما یادمان باشد که همواره وضعیت بدنی همراه و آمادگی فیزیکی همراه هان مختلف را در نظر بگیریم و مسئله سن همراه و تفاوت جنسی و فیزیولوژی و رشد استخوانی و عضلانی ناشی از این تفاوت ها را مد نظر داشته باشیم و میزان آمادگی ها را درست بسنجیم . بنابراین کودکان و یا نوجوانان را نباید با همان شدت و قدرت بزنیم که در مورد بزرگسالان اجام می دهیم . برای خانمها هم همین طور زیرا میزان آمادگی بدنی و عضلانی و مقاومت بدن در بین زن و مرد و در سنین مختلف متفاوت می باشد . پس کلا باید به سابقه فعالیت های فیزیکی و میزان آمادگی همراهان توجه داشته باشیم .
فراموش نکنیم که هدف اصلی ما یادگیری درست و اتوماتیک تنفس و هماهنگی دم و بازدم در هنگام دریافت ضربه است و باید مراقب بود که فشار عصبی یا ترس را در نزد همراه پرورش ندهیم .
بعدها خواهید دید که هرچه ضربه ها قوی تر می شوند دم و باز دم ها هم قویتر ولی کوتاهتر می شوند !که حالت انفجاری پیدا می کنند . یعنی در مراحل پیش رفته تر تنفس انفجاری می شود . لازم است بدانیم که تنفس انفجاری جزئی از طبیعت درون ماست و پدیده ای نجات دهند محسوب می شود ! تنفس انفجاری نه تنها درد را آرام می کند بلکه از عصبی شدن انسان هم پیش گیری می کند و جلوی استرس ناشی از عصبانیت را می گیرد . این نوع تنفس در درگیری های بسیار خشن و در مبارزات کاملا آزاد و خونین بسیار کارآیی دارد ! حتی هنگام افتادن و یا زمین خوردن و پرتاب از درخت ویا بلندی و در تصادفات به کمک بدن می آید و از آسیب جدی و گاهی حتی ازمرگ پیش گیری می کند . اگر بتوانیم بدن را به شکل یک توپ گرد در آوریم که دائم در حال چرخیدن است و تنفس انفجاری را انجام دهیم در اکثر موارد نجات پیدا خواهیم کرد . البته اگر تمرین را درست انجام داده باشیم به هنگام حادثه بدن اتوماتیک تنفس انفجاری انجام می دهد و نیازی به فکر کردن و خودآگاهی نیست زیرا زمان نداریم که فکر کنیم ! بلکه این نوع تنفس حالت غریزی دارد و ما آن را بیدار کرده و پرورش داده ایم . شاید توجه کرده یاشید که در هوای خیلی سرد دچار تنفس سریع و کوتاه و صدا دار میشویم و یا در هنگام عصبانیت شدید و احساس خطر این حالت پیش می آید ! این ها نوعی از تنفس انفجاری هستند که در جهت کمک به ما به شکل غریزی فعال می شوند .
چرا در این نوع تمرین تنفس انفجاری دم و بازدم کوتاه و سریع انجام می دهیم و نه عمیق ؟ زیرا در تمرین هدف ما پرورش کی گونگ نیست که برای آن از تنفس دیافراگمی استفاده کنیم و در حالت ساکن (ذن ساکن) نیستیم و اگر دم عمیق انجام دهیم عضلات شکم و تنه از حالت آمادگی کامل خارج خواهند شد . از طرف دیگر با دم عمیق و دیافراگمی آگاهی خود را نسبت به بدنمان افزایش می دهیم که به دنبال آن فشار عضبی و ترس ایجاد خواهد شد . در حالی که ما فعال و در اکشن قرار داریم و در ذن دینامیک قرار داریم ! پس تنفس دیافراگمی مضر خواهد بود و صدمه خواهیم دید . در مراحل باز هم پیش رفته تر شروع می کنیم به زدن چندین ضربه سریع و پشت سر هم . اما پرسش این است که چند تا ضربه پشت سر هم بزنیم ؟ یادمان باشد که همراهی که با ما تمرین می کند کیسه بوکس ما نیست و یک انسان است و هدف ما ساختن بدنش به شیوه علمی می باشد پس باید وی را دقیق زیر نظر بگیریم و تمام حالات چهره و حرکاتش را مشاهده کنیم و با ارزیابی درست به وی اجازه دهیم که خود را آماده کند و نفس را تازه کند و حالت استقرارش را تصحیح کند . برای ضربات محکم و قدرتمند مشکل است که با چشمان بسته تمرین کنیم زیرا سرعت ضربه زیاد است و انتقال زیاد انرژی مکانیکی ریتم تنفس را مختل می کند ولی با نگاه کردن به ضربه می فهمیم که کی باید بازدم انفجاری انجام دهیم . اما بتدریج که ماهرتر شدیم اینجا هم می توانیم چشمها را ببندیم . گاهی اوقات حواس ما پرت می شود و ریتم تنفس بر هم می ریزد زیرا یا شروع به ترسیدن کرده ایم و یا توجه ما از تمرین به چیزهای دیگر و مشکلات زندگی مان و غیره جلب شده است و یا توجه زیادی به محیط اطرافمان ما را آشفته کرده است و کلا کنترل خود را از دست داده ایم و استرس شروع به افزایش کرده است . هم چنین اگر بیش از حد بر روی شخص ضربه زننده تمرکز کنیم و همه حرکاتش را وجمع وتفریق کنیم این حالت پیش می آید و از تمرین مان تنفس مان غافل می شویم ! باید زود از تنفس انفجاری کمک بگیریم و بر چیز دیگری در نزدیکمان تمرکز کنیم . هر جلسه باید همراهان تمرینی را تغییر داد و در هر جلسه با همراه جدیدی تمرین بدن سازی کرد به این ترتیب با انواع و اقسام ضربات و با خاضیت های متفاوت ضزبات بدن را آشنا می کنیم . همراهان مبتدی انتخاب خوبی هستند زیرا بی مهابا و بی ملاحظه و ناشیانه ضربه می زنند ( همان گونه که در زندگی روز مره ممکن است پیش آید ) پس برای قدیمی ها فرصتی مناسب است تا خود را با ضربات ناشناخته تر آشنا کنند .
یاد بگیرید که صحیح تنفس کنید و دم و بازدم را بر اساس فشار و شدت ضربه تنظیم کنید . مهم نیست با چه کسی یا در کجا و یا در چه شرایطی تمرین می کنید مهم فقط تنفس شما و هماهنگی آن است ! حتی در زندگی عادی روزانه هم چنین باشید . در هنگام تمرین بدن سازی به برخی نکات باید توجه داشت و مراقب آنها بود از جمله اینکه سعی کنید به تدریج پیش بروید و هرگز عجله نکنید . ابتدا خود را از نظر روانی و فیزیکی آماده کنید . باید بدانیم که هر مبارزی در هنگام ضربه زدن انرژی روانی و شخصیتی خود را هم تا حدود زیادی به همراه ضربه انتقال می دهد . در اصل هر شخصی با هر ضربه ای که می زند مقداری خود را از نظر روحی تخلیه می کند . این موضوع برای مربیان و قدیمی تر ها بسیار مهم است که حواسشان باشد و فکر نکنند که اگر مربی هستند و دیگران از آنها اطاعت می کنند دلیل بر قوی بودن و یا شکست ناپذیر بودن و برتر بودن واقعی آنها می باشد ! گاهی تازه واردانی وجود دارند که ضربات خطرناکی دارند و انرژی روحی زیادی را تخلیه می کنند که ممکن است مربیان را غافل گیر کنند ! آرزو و میل به قوی بودن و احساس قدرت و برتری کردن در حقیقت انسان را شکننده تر و ضعیفتر می کند و از پیشرفت باز می دارد .بهتر است که همواره خود را انسانی عادی در نظر بگیریم و از گول خودمان را نخوریم . توجه داشته باشید که یک مربی ایده آل شخصی است آرام و مودب و دارای تعادل روحی و شخصیتی و از غرور کاذب بسیار دور است .

به علت آرامش روحی و تعادل شخصیتی ضربات یک مربی واقعی هیچ خطری ندارند بلکه حتی شفا بخش و درمانگر می باشند و تخلیه کننده فشار عصبی از شاگردان هستند !