Body & Mind Training Center

سلام
استاد اجرای متو یی که در توا وجود داره در هیچ سبک دیگه ای ندیدم با اجرای منحصر به فرد دوران تکنیکی و توجه به اصول نرم و سخت و موج تکنیکی که در متو وجود داره این تکنیک رو از سبکهای دیگه جدا کرده
سبکهایی مثل کاراته ، تکواندو و ... و دوران و چرخش متو رو از ابتدا بر روی کمر شروع کرده و در انتهای مقصد چرخش به اتمام میرسه
ولی در توا این دوران و چرخش به طور ناگهانی در میانه راه انجام میشه
خواستم علت این چرخش ناگهانی متو و تفاوت بین این دو تکنیک رو توضیح بدین ولطفا اگر امکان داره مثالی برای درک بهتر این موضوع بیان کنید
با تشکر فراوان از شما

درود بر شما و با اجازه استاد جلیلزاده دوست گرامی چندین علت برای این موضوع وجود دارد : مثلا از نظر علوم ریاضی -فیزیک هر چه آرنج به محور مرکزی بدن نزدیک تر باشد قدرت گیری از محور مرکزی بهتر صورت می گیرد و ضربه دارای چی خواهد بود پس اگر قبل از رسیدن آرنج به محور مرکزی دوران را شروع کنیم این پدیده و قانون ریاضی را دور زده ایم و مشت به شکل پرتاب در می آید که ایده آل نخواهد بود برای اطمینان بیشر ضربه را در دو حالت مورد نظر روی کیسه بوکس اجرا کنید خودتان تفاوت را حس خواهید کرد ! دلیل دیگر و مهم این است که هنگامی که در حال انجام ضربه متو بر حریف هستیم ممکن است حریف حرکت ما را خوانده باشد و با یک حرکت و ضربه دیگری و سریع به ما حمله کند که در این صورت اگر دست و بازوی ما در محور مرکزی و یا نزدیک به آن باشد به راحتی قادریم متو را متوقف و حرکت دفاعی دیگری را آن هم از محور ناف و با دوران مناسب انجام دهیم در حالی که اگر دست قبلا شروع به چرخیدن کرده بود این قدرت گیری از ناف و عمل دورانی مشکلتر و یا حتی غیر ممکن می شود و در حقیقت گیر خواهیم افتاد و دفاع مناسبی انجام نمی دهیم ! یعنی در متو مورد نظر توآ در تمام مراحل اجرای تکنیک قادریم تصمیم خود را براحتی عوض کرده و بر حسب شرایط جدیدتر تکنیک دفاعی و یا ضربهای دیگری را اجرا کنیم و همواره قدرت گیری از محور ناف ( محور مرکزی بدن) باقی خواهد ماند و دوران و عکس العمل درست خواهد بود ! این موضوع برای بیشتر تکنیکهای توآ صادق است حتی برای ضربات پا . مثالها زیاد است و خود می توانید یک یک آنها را امتحان کرده و بیابید . دلایل دیگری هم وجود دارد که در فرصتی دیگری به اطلاع خواهد رسید.

سلام به استاد جلیل زاده
تشکر میکنم بابت پاسخ

پاسخ به این پرسش بستگی دارد به هدف ما از تمرین و همچنین نوع تمرین در نظر گرفته شده . از دیدگاه فیزیولوژی بدن انسان و تغییرات هورمونی و بیوشیمیای و بیومولکولی ( مثلا تغییرات ترشح کورتیزول و انسولین و غیره در ساعات متفاوت روز ) بالاترین کارآمدی بدن در ساعات پایانی روز می باشد یعنی حدود ساعت 6 بعد از ظهر تا 11 شب و تمرینات بسیار سنگین و یا برنامه های در نظر گرفته شده برای افزایش کارایی و سرعت بهتر است در این ساعت ها انجام شوند .البته نباید نقش سیستم سمپاتیک و پاراسمپاتیک را فراموش کنیم یعنی باز هم به دلیل افزایش فعالیت سیستم سمپاتیک در ساعات پایانی روز و کاهش فعالیت سیستم پاراسمپاتیک در این موقع از شبانه روز آماده تر از باقی زمانها هستیم و به همین دلیل هم عصبی تر هستیم . پس تمرین در ساعات پایانی روز نه تنها کارآیی بدن را افزایش می دهد بلکه باعث تخلیه عصبی بیشتری هم می شود و آرامش بیشتری پس از تمرین حس خواهیم کرد . اما اگر هدف از انجام تمرین کاهش وزن بدن و یا افزایش مقاومت قلب و ریه باشد در این صورت ساعات اولیه روز برای تمرین بهتر است و بویژه تمرین ناشتا در این موارد بسیار مفید است .زیرا بعلت آمادگی پایین بدن با انجام حرکاتی کمتر و در زمانی کمتر فشاری مضاعف بر بدن و سیستم اعصاب می آوریم و نتیجه سریعتری خواهیم گرفت ! این احساس فشار مضاعف در نتیجه فعالتر بودن سیستم عصبی پاراسمپاتیک و پاینتر بودن فعالیت سیستم سمپاتیک است . از طرفی پایین بودن میزان ترشح کورتیزول و بالا بودن ترشح انسولین در خون باعث می شوند که تحمل هرنوع استرس کاهش یابد . برخی از متخصصین ورزشی و فیزیولوژی توصیه می کنند که تمرین ناشتا را نباید بیش از 45 دقیقه ادامه داد زیرا صدمات و تخریب بافتها را سبب می شود . دلیلهای آن را هم در پیشاپیش اشاره کردیم .اصولا تمرین ناشتا باید به دویدن و یا طناب زدن و پیاده روی سریع خلاصه شود و اگر پس از چندین جلسه تمرین ناشتا در طول روز احساس لرزش در دست و پاها به انسان دست بدهد بهتر است این نوع تمرین را متوقف کنیم و به تمرین بعد از ظهر بپردازیم . تمرینات بدنی و فکری بین حدود ساعات 1 صبح تا حدود 5 صبح بدترین موقع تمرین می باشند زیرا بدن و مغز در پایین ترین کارایی خود آگاهی قرار دارد و تغییرات شیمیایی در مغز دقت و توجه و تمرکز انسان را کاهش داده اند و در این ساعات پایین بودن سطح کورتیزول در خون سبب آسیب پذیری بیشتری می شود .
نکته مهم این است که نباید مسئله آمادگی روحی و داشتن وقت کافی برای تمرین را فراموش کرد . منظور این است که هر زمان حس کردید مایل به انجام تمرین و ورزش هستید و بدن شما آن را می طلبد آن را انجام دهید در هر موقع از شبانه روز که باشد ایرادی ندارد . هر زمان که وقت کافی دارید تمرین را شروع کنید و نباید به خود بگویید که زمان ایده آل تمرین گذشته است پس ولش کن ! نه ! هر زمان که حس آن را داشتید و وقت شما اجازه داد ورزش را شروع کنید . یادمان باشد که تمرین کردن در هر زمانی از شبانه روز که باشد بسیار بهتر از انجام ندادن آن است .

سلام دوستان عزیز چرا گفته میشود توآ
1 time opretion of animal
2 توآ = تو + +بیا
3 توآ= به درون خود آ
4 توآ مانند به خود آمدن
کدام درست است و کدام اشتباه و چرا

با سلام
توآ یعنی تو و من، یعنی ما، یعنی دانش ما، یعنی دانائی من و تو عزیزم. کونگ فو توآ یعنی راه و طریقت دانایی. اینو لطفا بخاطر بسپارید.
برگرفته از سخنان استاد جلیل زاده